Thursday, December 02, 2010

A Few Parting Words for Mikki

Thanks for the standards, blues, jazz; thanks for Fitzgerald, Legrand, Streisand; thanks for the good food, the fun company, the fine wine; thanks for the time, the effort, the patience; thanks for a million other things.

I don't know if you were aware how grateful I am that our paths crossed, if only for a short while.

I wish we actually made contact like we promised to after we had bumped into each other on September 15. I wish we stopped and talked a bit longer then. I wish I gave you a surprise visit every time I passed by the village where you lived, instead of just thinking about it.

I wish that even for a split second, I was able to make you feel special.

We hardly saw each other the last several years. But it was all right. We were just a phone call away from each other. Now, it's different. What pains me is the thought I will never see you again.

You laughed out loud, you sang great songs, you touched people's lives. May you have a safe journey home. It will take a while before we see each other again. But when the time comes, I hope you will recognize me. Because I'd surely want us to be friends still.

Goodbye is most difficult when you know you're saying it for the last time.

Goodbye, Mikki. I miss you already.

Sunday, September 26, 2010

Remembering Ondoy : Baha ni Juan [o, Ang Patuloy na Paghahanap sa mga Nawawalang Tsinelas]

Ngayon ang unang anniversary ng Ondoy-- ang bagyong nanalanta sa Metro Manila at maraming lugar sa Luzon. Umaga nang September 26, 2009, Linggo, tumigil ang oras, umihip ang hangin, bumuhos ang ulan, tumaas ang tubig. Maraming nalagay sa panganib, may mga nakaligtas, mayroon din namang 'di pinalad.

May ilang nakabangon nang mabilis. Pero marami ang hanggang ngayon, makalipas ang isang taon, tila nakalubog pa rin ang mga paa sa baha at burak.

Mabilis daw magpatawad / makalimot ang Pinoy. Sana 'di sa pagkakataong ito. Dahil ayon sa sabi-sabi: ang 'di matuto sa kasaysayan, uulit-ulitin ang kamalian.

Larawang kuha sa baha sa Pasig, 30 September 2009.

Ang teksto sa ibaba ay para sana sa opening ng aming Ondoy Photo Exhibit. Sinulat ko ilang linggo makalipas ang Ondoy.

Bahâ Ni Juan
[O Ang Patuloy Na Paghahanap Sa Mga Nawawalang Tsinelas]

Inagos na’t inanod
Ang putik at burak;
Itinambak sa likod
Ng kamalayan at ng utak
Kasama ng tubig-kanal,
Basura, at masasamang alaala.

Pero si Mang Juan--
Hanggang sa mga oras na ‘to--
Ay mahigpit pa ring yapós
Ang mga tsinelas na walang kapares;
Hinahanap ang nawawalang kapares

Sa mga karton at yerong
Nakatambak sa kanto,
Sa mga evacuation center,
Sa kulungan, sa munisipyo,
Sa ospital, sa morge, sa sementeryo.

‘Yung isang tsinelas ay sa kinakasamang si Minda
[Hindi pa sila kasál dahil sa isang buwan pa sana
Ang mass wedding na ipa-public service ni Mayor],
‘Yung isa’y kay Jing-Jing
‘Yung isa’y kay Jun-Jun.
Si Mac-Mac ay tatlong taon pa lang
Kaya kinakarga muna
Dahil ‘di pa nila kayang ibili ng sariling sapin sa paa.
Ang bunso ay nasa tiyan pa ni Minda.

Ang huling paalam ng mag-iina
Ay makikinood lang ng Wowowee sa kapitbahay.
Hinubad nila ang tsinelas bago tumuntong sa magalás na sahig.

‘Di na nila namalayan nang tangayin ng bahâ
Ang tsinelas nila.

Sa tambak ng mga putik na hugis-kaldero,
Hugis-damit, hugis-inidoro,
Hugis-aparador, hugis-lababo,
Hugis-tao--
Natagpuan ni Mang Juan
Ang mga tsinelas ng kanyang mag-iina.
Walang kapares. Ulila.

Kaya’t magpahanggang-ngayon--
Ilang linggo nang naitambak ang mga putik at burak
Sa likod ng isip, sa ilalim ng utak
Kasama ng EDSA Uno at EDSA Dos
Kasama ng mga pangakong napapáko tuwing eleksyon

Patuloy pa rin si Mang Juan
Sa paghahanap sa mga nawawalang kapares
Ng mga tsinelas nina Minda, Jing-Jing, at Jun-Jun
Dahil baka bukas-makalawa
Pagkatapos ng Wowowee, uuwi ang kanyang mag-iina
Walang maisusuot na sapin sa paa.

.

Thursday, August 19, 2010

FEMME-atay! Strong Femmes in Films on Cine Chichirya

They kiss, they kill and they kick macho ass. They are the femmes fatales and strong femmes in films.
This Friday, 20 August 2010, Cine Chichirya will name, analyze and celebrate the women who bow to no one, and won't submit to any man. They are the ones who give night terrrors to people who think men are the stronger sex.

Cine Chichirya is part of dzUP 1602's Radyo isKool programming. It tackles anything and everything about film-- trends, technology, trivia, genres, film reviews, etc. It airs every Friday, 6-7pm, on dzUP 1602 [AM band]. It's also available on live streaming over the internet on UP Diliman Interactive website [click this link to connect].

You may join the chikahan and chicha-an on http://www.cinechichirya.wordpress.com/ and cine.chichirya@gmail.com.

Kagat na!

.